Voor de allereerste keer je pasgeboren kindje zien is een bijzonder en uniek moment.
Je zou kunnen zeggen dat het de allereerste keer is dat je je eigen spiegelbeeld ontmoet.
Toen Vanessa’s dochtertje Emmy geboren werd, leek het kleine meisje een permanente lach op haar gezicht te hebben.
Maar toen haar moeder dichter bij keek en zag dat haar vingers naar binnen waren gekeerd, nam ze contact op met enkele artsen.
Een lach kan zoveel betekenen.
Voelde je in de ochtend nog triest, dan kun je je in de namiddag piekfijn voelen, allemaal dankzij een lach.
Vanessa had eerder al drie zwangerschappen ondergaan toen ze in verwachting was van haar dochtertje Emmy.
Al haar zwangerschappen waren echter moeilijk verlopen, en toen Emmy geboren werd, leek ze niet op haar broers en zusjes.
Het kleine baby’tje leek continu te lachen. Het was zo aandoenlijk dat Vanessa helemaal in de ban was van de lieve glimlach op haar gezicht.
Maar die glimlach bleek een signaal te zijn van iets helemaal anders. Enkele weken na de geboorte bleef Emmy lachen, net als bij haar geboorte.
Natuurlijk ging Vanessa ervan uit dat haar kindje gewoon gelukkig was, maar toen ze merkte dat haar vingertjes naar binnen waren gekeerd in een rare vorm, begon ze te vermoeden dat er iets fout was.
De moeder contacteerde enkele artsen, maar die vertelden dat er niets fout was, en dat ze zocht naar problemen die er niet waren. Dat meldt het blad The Mirror.
Toch volgde Vanessa haar buikgevoel, en begon ze zelf onderzoek te doen. Het was toen dat ze ontdekte dat kromme vingertjes konden wijzen op enkele syndromen.
Dat ze eerder niet ernstig werd genomen door de artsen, was een zware domper.
Zocht specialist na afgewezen te worden
Na acht dagen in het ziekenhuis mochten Emmy en Vanessa terug naar huis, maar ondanks de laksheid van de artsen, gaf Vanessa niet op.
Dus besloot ze om een specialist in te schakelen die Emmy zou onderzoeken.
Die specialist stelde vast dat ze het syndroom van Williams had.
“Het is eigen aan mensen met het syndroom van Williams dat ze een combinatie hebben van uiterlijke afwijkingen, hart – en vaatproblemen, een mentale achterstand en eigenaardig gedrag. Mensen met dit syndroom zien er ook gelijkaardig uit,” meldt de website Williamssyndrom.se.
Sinds 2013 onderging Emmy verschillende hartoperaties, maar maakt ze het goed volgens haar moeder.
“Mijn mooiste dagen met Emmy zijn niet de dagen waarop we dagtripjes maken naar Disneyland, maar wanneer we gewoon languit in de sofa liggen en televisie kijken op regenachtige dagen,” zegt ze.
Wens voor haar dochter
Vanessa zegt dat vele mensen haar dochter raar aankijken, omdat ze de hele tijd lacht, maar ze wil benadrukken dat ze zoals ieder kind gevoelens heeft.
“Ik zou het geweldig vinden mocht Emmy op een dag auto kunnen leren rijden, naar de universiteit gaan en trouwen, indien ze dat wilt,” vertelt ze.
“Ik wil dat ze een job doet waar ze trots op is, en dat ze zich gewaardeerd voelt. Ik wil dat ze goede en betekenisvolle vriendschappen ontwikkelt. Maar boven alles, wil ik dat ze gelukkig is.”
Wat goed dat je niet hebt opgegeven, Vanessa! Het instinct van een moeder is zelden fout. Je verdient het allerbeste Emmy, echt waar!